Jaka jest różnica między wyłącznikami różnicowoprądowymi z członem nadprądowym a zwykłymi.
Jaki istnieje podział omawianych wyłączników i od czego zależy ich właściwy dobór.
Na czym polega specyfika badania wyłączników z członem nadprądowym.
Obwody odbiorcze instalacji elektrycznej w mieszkaniu należy prowadzić tylko w obrębie danego lokalu. Spotyka się jednak także rozwiązania (przedstawione na rysunku 1), w których obwód ułożony w zbrojonym betonowym stropie pod posadzką lokalu usytuowanego na wyższej kondygnacji jest dostępny tylko od góry. Takie położenie instalacji powoduje, że w przypadku konieczności wymiany rurki trzeba zerwać posadzkę w obcym lokalu.
Przypomnimy tylko, że przetężenie elektryczne to sytuacja, podczas której następuje wzrost prądu elektrycznego w obwodzie elektrycznym ponad wartość dopuszczalną długotrwale tego obwodu. Przetężenia można podzielić na przeciążenia i zwarcia, które są najczęściej przyczynami awarii. Zwarcie występuje wtedy, gdy nastąpi metaliczny zestyk pomiędzy żyłami przewodu fazowego i neutralnego, pomiędzy żyłami przewodu fazowego i ochronnego lub pomiędzy żyłami przewodów fazowych. Warto też przypomnieć, że szczególnym przypadkiem zwarcia może być metaliczny zestyk przewodu neutralnego i ochronnego. Skutkiem zwarcia jest przepływ prądu o bardzo dużym natężeniu mogącym osiągać wartości nawet kilkudziesięciu tysięcy amperów. Przeciążenia zaś występują natomiast na skutek niekontrolowanego wzrostu mocy odbiornika wynikającego z jego awarii – jako przykład może posłużyć przypadek przeciążenia silnika. Inną przyczyną przeciążenia może być wzrost mocy odbiornika wynikający z błędnego jego podłączenia, czego przykładem może być zastosowanie niewłaściwego napięcia znamionowego odbiornika.
© Wiedza i PraktykaStrona używa plików cookies. Korzystając ze strony użytkownik wyraża zgodę na używanie plików cookies.